Γράμμα στην αδελφή του Ανδρέα Δημητρίου

«Αγαπητή μου αδελφή χαίρε εν Λεμεσώ

Εγώ εάν σου γράφω ότι είμαι καλά να ξέρεις ότι δεν είμαι διότι και εψές ακόμη επέρασα την νύχτα άγρυπνος, που νομίζω θα είναι η εικοστή.

Οπωσδήποτε εάν πάρης το γράμμα μου δεν έχεις να κάμης τίποτε άλλο παρά να ειδοποιήσεις τους δικηγόρους μου να έρθουν αμέσως δια να ξεκαθαρίσουν αυτήν την κατάστασιν.
Είναι περιττόν να σου γράψω να μην ανησυχείς δια την υπόθεσίν μου, διότι εάν ήξερες την κατάστασιν και την ζωήν που περνώ εδώ μέσα θα εύρισκες και εσύ όπως και εγώ ότι η εκτέλεσίς μου θα ήταν μια απολύτρωσις.

Δεν θέλω να σε λυπήσω με αυτά που σου γράφω αλλά αυτή είναι η αλήθεια, αγαπητή μου αδελφή και δεν πρέπει να λυπάσαι, διότι δια να καταλάβη κανένας την αξίαν της ζωής πρέπει να υποφέρει και μερικά αναπόφευκτα. Δεν θέλω να σε λυπήσω αλλά και δι’ αυτό κλείω την επιστολήν μου.
Δώσε χαιρετισμούς σε όλους

με αγάπη ο αδελφός σου

Α. Δημητρίου».