Ο Διγενής στις 4 Δεκεμβρίου διέταξε μια διπλή επιχείρηση την οποία ανέθεσε στο Ρένο Κυριακίδη(Ρωμανό) και στον Γρηγόρη Αυξεντίου(Ρήγας, είχε αλλάξει ψευδώνυμο)).
Την πρώτη επιχείρηση, του Κόκκινου Φαναριού την ανέθεσε στον Ρένο Κυριακίδη και έγινε στο δρόμο μεταξύ Αμιάντου και Τροόδους στην τοποθεσία μ’ αυτό το όνομα . Πήραν μέρος, εκτός απο τον Ρωμανό, οι Βάσος Ξενοφώντος, Ευαγόρας Παπαχριστοφόρου, Ανδρέας Αντωνιάδης(Κεραυνός μετέπειτα προδότης), Χαράλαμπος Μπαταριάς και Χριστόφος Χριστοφίδης. Ο Ρένος Κυριακίδης ήταν επικεφαλής με το χέρι σπασμένο και πρόχειρα δεμένο, εντούτοις με ελαφρύ οπλισμό καθοδήγησε και οργάνωσε την ενέδρα. Η ομάδα κινήθηκε μέσα απο τις χιονισμένες κορυφές του Ολύμπου και το ξημέρωμα της 5ης Δεκεμβρίου βρεθήκανε στο μέρος που θα γινόταν η ενέδρα. Στο σημείο που είχαν αποφασίσει να χτυπήσουν υπήρχε κοντά αγγλικό στρατόπεδο και υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να τους επιτεθούν οι Βρετανοί με βαρύ οπλισμό.
Ο Χαράλαμπος Μπαταριάς, στις Θύμισές του, αναπολεί απ’ αυτήν την μάχη :
«Στά δεξιά του δρόμου όπως κατευθυνόμαστε προς το Τρόοδος τοποθετήθηκε το Μπρέν με χειριστή τον Χαρίλαο Ξενοφώντος και βοηθό πρρεντιστή τον Βάσο Βασιλειάδη και οι οδηγίες που πήραν, ήσαν, μετά απο την επιχείρηση, ανεξάρτητα πια θα ήτο η έκβαση και που θα κατευθυνόταν η υπόλοιπη ομάδα, αυτοί οι δυο θα πήγαιναν κατ’ ευθείαν στα λημέρια.
Εγώ με τον Χριστόφορο Χριστοφίδη ως χειροβομβιστές και με ιταλικό τυφέκιο αραβίδα, τοποθετηθήκαμε αριστερά του δρόμου πάνω ακριβώς απο την απότομη στροφή. Ο Ανδρέας Αντωνιάδης Κεραυνός-αργότερα προδότης- με ελαφρό αυτόματο τύπου μαρσίπ και ο Ευαγόρας Παπαχριστοφόρου με τόμσον πήραν θέση στην αριστερή κάτω πλευρά του δρόμου, και ο Ρένος Κυριακίδης πήρε θέση απέναντι σε κάποιο βουναλάκι σε σημείο που υπήρχαν πέτρες για κάλυψη, και αναμέναμε εκεί πολλές ώρες μέχρι που απογοητευτήκαμε.
Σε κάποια στιγμή όμως, αργά το απόγευμα, ακούστηκαν και φάνηκαν δυο λάντ ρόβερ. Μπήκαν στον κλοιό. Δόθηκε το σύνθημα και αρχίσαμε μαζί. Οι χειροβομβίδες, το μπρέν και τα άλλα όπλα. Τα αυτοκίνητα κτυπημένα, το πρώτο με τον οδηγό και συνοδηγό, έμειναν στη γωνιά του δρόμου, ενώ το δεύτερο με 4-5 στρατιώτες έπεσε κάτω απο τον δρόμο. Οι Άγγλοι ανταπέδωσαν για λίγο τα πυρά, αλλά σύντομα αναγκάστηκαν να σταματήσουν γιατί τους εξουδετερώσαμε τελείως. Όπως μας είπε αργότερα ο τομεάρχης, κάποιος Άγγλος ήτο κρυμμένος-πεσμένος κάτω απο το αυτοκίνητο και σημάδευε, αλλά τον εντόπισε και τον κτύπησε και έτσι έπαψε κάθε αντίσταση.»
Μετά το τέλος της μάχης η ομάδα χωρίσθηκε στα δυο με βάση το σχέδιο. Οι Χαρίλαος Ξενοφώντος και Βάσος Βασιλειάδης πήγαν κατ’ ευθείαν στα λημέρια ενώ οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν στον Κάτω Αμίαντο στο σπίτι του Ευαγόρα Παπαχριστοφόρου. Εκεί ξεκουράστηκαν και δέχθηκαν τις περιποιήσεις του Ιερέα πατέρα του Παπαχριστοφόρου μέχρι να πάρουν τον δρόμο για τα λημέρια τους.
Ιστορικές Μνήμες Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 