Απεβίωσε ο Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου

Έφυγε απ’ τη ζωή ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος, δάσκαλος, συνδαιτημόνας και σύντροφος σε πολλά, ο καθηγητής Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου, ο τελευταίος εν ζωή από την Εθνική Επιτροπή του Κυπριακού Αγώνα(με πρόεδρο τον ΒΕΖΑΝΗ του όρκου της ΕΟΚΑ), πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων κι ιστορικό στέλεχος της αριστεράς με μεγάλη προσφορά αυτός και η οικογένειά του στους κοινωνικούς αγώνες.

Ευπατρίδης με όλη τη σημασία της λέξης και πολίτης (μια λέξη που αγαπούσε περισσότερο απ’ όλες για την αξία της στην πράξη) ανάλωσε τη ζωή του στην υπηρεσία των κοινωνικών αγώνων με κόστος και θυσίες, με διώξεις και φυλακίσεις την περίοδο της επταετίας αλλά και αποστάσεις από τον πολιτικό του χώρο και έντονη κριτική με λόγια και έργα όταν διαπίστωνε ή διαπίστωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η αγάπη για την πατρίδα και τα εθνικά θέματα με κυρίαρχο το Κυπριακό ήταν μεγάλη και διαρκείς δίνοντας μεγάλες μάχες τη δεκαετία του 50 και 60 ως ένας από τους δημιουργούς της Εθνικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα με πρόεδρο τον καθηγητής Βεζανή( ένας από τους 12 που υπέγραψαν τον όρκο της ΕΟΚΑ στις 7 Μαρτίου 1953 στην Αθήνα)εκπροσωπώντας την τότε ΕΔΑ, αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι τέλους.

Το ίδιο και για τα υπόλοιπα εθνικά θέματα όπως το όνομα της Μακεδονίας, τα ελληνοτουρκικά, τη Βόρεια Ήπειρο, την εθνική παράδοση κλπ. ξαναδίνοντας πνοή ως πρόεδρος στην Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών θεμάτων που ίδρυσε ο καθηγητής του και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Μιχάλης Στασινόπουλος. Το ίδιο έπραξε και για το επιστημονικό του αντικείμενο στην Πάντειο Σχολή και ειδικά για το ζήτημα της τοπικής αυτοδιοίκησης του οποίου θεωρείται ίσως ο καλύτερος γνώστης. Πολυγραφότατος σε βιβλία, άρθρα, ομιλίες και παρεμβάσεις, πολίτης και μαχητικός μέχρι τέλους, μέχρι την τελευταία στιγμή που μας άφησε χτυπημένος από ένα εγκεφαλικό που όμως δεν του στέρησε τη διαύγεια και μπορούσε και έγραφε.

Έφυγε την Τετάρτη το βράδυ 9 Φεβρουαρίου 2022 σε ηλικία 91 ετών(ήταν γεννημένος το 1931) και μας άφησε βαριά παρακαταθήκη να συνεχίσουμε την προσπάθεια για την πατρίδα κι εμένα προσωπικά ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ζήσαμε και είπαμε πολλά, συμπορευτήκαμε και συγγράψαμε μαζί, μου είπε πολλά και παρακαταθήκες ως συνδαιτημόνες και σύντροφοι για τα οποία θα μιλήσουμε όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Καλό σου ταξίδι δάσκαλε.

Του Σπύρου Δημητρίου