Μιχαήλ Κουκκής: Ο αγωνιστής που πέθανε από ανακοπή, μετά από ενέδρα

Ο Μιχαήλ Κουκκής γεννήθηκε στο Πραστιό της Αμμοχώστου στις 10/08/1922. Γονεις του ήταν οι Σάββας και Δέσποινα Κουκκή, και είχαν άλλα 5 παιδιά. Την Χριστίνα, την Χρυσή, την Ανδρεάνα, την Λάουρα και τον Λευτέρη.

Ο Μιχαήλ φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του Πραστιού. Αργότερα στην ζωή του, νυμφεύθηκε την Αθηνά στον Άγιο Μάμα της Λεμεσού όπου και κατοικούσε. Ήταν εργάτης στο μεταλλείο του Αμιάντου, είχε μεγάλη δράση για τα δίκαια των εργατών, και ένας από τους ιδρυτές της Συνομοσπονδίας Εργατών Κύπρου.

Σε ηλικία 17 ετών κατατάσσεται στον στρατό, και πολεμάει στον Ελληνικό Μέτωπο την Ναζιστική Γερμανία. Κατά την διάρκεια της διαμονής του στην Ελλάδα, υπηρετεί την Intelligence Service ως υπασπιστής του Άγγλου Ταγματάρχη Κρίς Χάντερ. Μετά το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ο Κουκκής ανέφερε συνεχώς ότι η στρατιωτική του υπηρεσία θα τελειώσει μόνο όταν δει την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Στο σάλπισμα του Διγενή, ο Κουκκής δηλώνει έτοιμος. Ο Μιχαήλ λαμβάνει μέρος στην επίθεση του αστυνομικού σταθμού Αμιάντου, με την ομάδα της Πιτσιλιάς. Στο σπίτι του διατηρεί κρησφύγετο, όπου μαζί με την σύζυγο του Αθηνά, φιλοξενούσαν αντάρτες. Από το σπίτι του, περνάει και ο Υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου. Κατασκευάζει νάρκες, χειροβομβίδες, βρίσκει και προμηθεύει την οργάνωση με πολεμικό υλικό. Παράλληλα, τελεί χρέη συνδέσμου, τροφοδότη και οδηγού ανταρτικών ομάδων, αλλά παράλληλα παραμένει και ενεργός σε επιθέσεις εναντίον των Βρετανών.

Στις αρχές του Ιανουαρίου του 1957, ο Κουκκής πέφτει και αυτός θύμα της προδοσίας, από προδότη που οδηγεί τους Βρετανούς στο σπίτι του. Η ευφυΐα του τον βοηθάει να αποφύγει την σύλληψη, και πλέον καταφεύγει μόνιμα στο αντάρτικο. Πρώτη του αντάρτικη ομάδα μετά την προδοσία του είναι αυτή του Αγίου Μάμα. Εν συνεχεία, καταλήγει στην περιοχή Φοινίου – Ομόδους.

Στις 7 Οκτωβρίου 1958, η ομάδα του στήνει ενέδρα στου Βρετανούς λίγο έξω από το Άρσος της Λεμεσού. Κατά την αποχώρηση μετά την ενέδρα, ο Κουκκής παθαίνει ανακοπή, και πεθαίνει. Η σύζυγος του τιμώντας την μνήμη του άντρα της, παραμένει ενεργή στον αγώνα, μέχρι το τέλος.

*Την φωτογραφία εκμοντέρνισε η σελίδα μας.