Στυλιανός Λένας: «..φεύγω, έτσι θέλησε ο Θεός».

Οι θύμισες του Λάμπρου Καυκαλίδη για τον «Κρούπ» της ΕΟΚΑ.

Σαν σήμερα 28 Μαρτίου 1957, ο Στυλιανός Λένας έχασε τη μάχη με τον θάνατο φυλακισμένος στο Αγγλικό Νοσοκομείο του Ακρωτηρίου . Είχε μεταφερθεί εκεί βαριά τραυματισμένος μετά από ενέδρα που έγινε στις 17 Φεβρουαρίου 1957. Ο Στυλιανός Λένας αποτέλεσε βασικό στοιχείο της οργάνωσης και παραγωγής πολεμικού υλικού για της ανάγκες της ΕΟΚΑ γι αυτό και το παρατσούκλι «Κρούπ».

Ο Λάμπρος Καυκαλίδης θυμάται κι αφηγείται για τον «Γκρουπ» της ΕΟΚΑ:

«Στο μεταλλείο Αμιάντου χρησιμοποιείτο το μηχανουργείο(Γουέρκσιοπ) και ως εργαστήριο κατασκευής ναρκών και μηχανισμών χειροβομβίδων. Μαζί με τον Λένα, στο εργαστήριο βοηθύσαν οι Σωκράτης Παντελίδης, ομαδάρχης από το Κάτω Αμίαντο, οι τεχνίτες Ανδρέας Λαζαρής, Νίκος Χατζηκτωρής, οι Χρήστος Θεοχάρους, Ρίκκος Αγγελίδης και Δημητράκης Σπουργίτης, από τον Αμίαντο και βέβαια, ο υπεύθυνος του μηχανουργείου Αλέξης Φλωρίδης, όπως και οι Θεμιστοκλής Γεωργίου και Χρήστος Θεοχάρους. Εκτός, όπως, από τον Αμίαντο, ο Στυλιανός Λένας διατηρούσε κατά καιρούς και άλλα εργαστήρια κατασκευής βομβών και χειρομβομβίδων, στα Κάρδαμα, κοντά στο Κάτω Αμίαντο, σε υποστατικό του Ιωάννη Παπαναστασίου, στο σπίτι του Παπαχριστοδούλου Αυγουστή στον Αγρό, σε υποστατικό στα Χαντριά, μαζί με τον Γιαννάκη Παφίτη και στη Λευκωσία, στο εργαστήριο του Σάββα Γιώρκα.

Υλικά για τα εργαστήρια αυτά προμηθευόταν από το μηχανουργείο του Αμίαντου και από τη Λευκωσία… Επισημαίνεται ότι, ο Λένας πέτυχε να κατασκευάσει, σε απόλυτο σχεδόν βαθμό, την αγγλική χειροβομβίδα «Μίλς» και την αμερικανική ΜΚ2. Από τα εργαστήριά του τροφοδοτείτο με χειροβομβίδες η ΕΟΚΑ παγκύπρια, σε όλες τις ομάδες υπήρχε επάρκεια, πράγμα πολύ σημαντικό για τη δράση της Οργάνωσης».

Ο Γιαννάκης Παφίτης που ήταν μηχανολόγος είχε βοηθήσει πολύ με το χυτήριο για να φτιαχτούν τα καλούπια.

Στη συνέχεια ο Λάμπρος Καυκαλίδης αφηγείται τις τελευταίες στιγμές του ήρωα μαζί με τον Σάββα Παμπακά:

«Στυλιανός Λένας και Σάββας Παμπακάς ξεκίνησαν άοπλοι από το «κρησφύγετο βάτος» το πρωί της 17ης Φεβρουαρίου 1957, με προορισμό τον Αμίαντο. Στην περιοχή επικρατούσε απόλυτη ησυχία και τίποτε δεν προοιώνιζε το κακό που θα επακολουθούσε. Δεν είχαν απομακρυνθεί πολύ όταν έπεσαν σε ενέδρα Άγγλων στρατιωτών, οι οποίοι άρχισαν να βάλλουν εναντίον τους με καταιγιστικά πυρά. Ξαφνιάστηκαν, έπεσαν αμέσως κάτω και προσπάθησαν να εντοπίσουν τον χώρο από τον οποίο προέρχονταν τα πυρά, ώστε να δούν πως θα μπορούσαν να ξεφύγουν. Ο Παμπακάς που βάδιζε λίγο πιο πίσω από το Λένα, μπόρεσε να κρυφτεί σε πυκνούς θάμνους και να πάει σιγά – σιγά προς τα πίσω και να απομακρυνθεί χωρίς να γίνει αντιληπτός από τους Άγγλους. Αντίθετα ο Λένας πλήγηκε επό τα εναντίον πυρά και τραυματίστηκε σοβαρά, την ώρα που πηδούσε από μια ξερολιθιά(δόμη), για να απομακρυνθεί».

Στη συνέχει οι Άγγλοι συνέλαβαν τον βαριά τραυματισμένο Λένα και τον μετέφεραν με ελικόπτερο στο νοσοκομείο του Ακρωτηρίου όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 28 Μαρτίου 1957. Όλες αυτές τις μέρες οι αποικιοκράτες τον ανέκριναν χωρίς φυσικά αποτέλεσμα ενώ αντί να προσπαθήσουν να τον σώσουν τον δολοφόνησαν ουσιαστικά αφήνοντάς τον με ελλιπή ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη έτσι ώστε να εξασθενίσει ο οργανισμός του και να υποκύψει όπως και έγινε. Τις τελευταίες δυο μέρες βρισκόντουσαν μαζί του οι γονείς του Χριστοφής και Αθηνά βλέποντας το παλικάρι τους να «σβύνει» ενώ ο ήρωας τους κοιτούσε λέγοντας «..φέυγω, έτσι θέλησε ο Θεός», και πέρασε στην αθανασία και στο πάνθεον των Ελλήνων ηρώων.

«Η νεότητα των 24 χρόνων και η έντονη αγωνιστική παρουσία του Στυλιανού Λένα έκλεισαν τον κύκλο τους για πάντα. Ο «Γκρούπ» της ΕΟΚΑ πέταξε στην αθανασία, έχοντας γαίαν ελαφράν και μνήμη αιωνίαν…» λέει ο Λάμπρος Καυκαλίδης.

Πηγή:Νίκου Παπαναστασίου ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΥΚΑΛΙΔΗΣ ΤΟ «ΑΓΡΙΝΟ» ΤΗΣ ΕΟΚΑ Εκδόσεις Προσωπική Λευκωσία 2009.