1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022
Αριστείδης Παναγίδης.
Κάθε χρόνο η 1η Απριλίου με πληγώνει. Ή μάλλον δεν με πληγώνει η μέρα αυτή. Είναι, άλλωστε, η πιο δοξασμένη του Κυπριακού Ελληνισμού.
Αυτοί που με πληγώνουν είναι κάποιοι καρεκλοκένταυροι ανευθυνοϋπεύθυνοι δημόσιοι λειτουργοί, που πιθανόν δεν γνωρίζουν τα όσα διαδραματίστηκαν την περίοδο 1955-1959 στις Κεντρικές Φυλακές ή, αν γνωρίζουν, εκτελώντας τυφλά και ανεύθυνα τις εντολές των προϊσταμένων τους, κατάφεραν και φέτος να ξεπεράσουν τα όρια.
Πριν από αρκετά χρόνια, δεσμοφύλακας δεν μου επέτρεπε να εισέλθω στον χώρο των Κεντρικών Φυλακών με αυτοκίνητο για το τρισάγιο των ηρώων, Ανδρέα Ζάκου, Ιάκωβου Πατάτσου και Χαρίλαου Μιχαήλ, ενώ είχα μαζί μου και τον δίχρονο τότε γιο μου, και μερικά λεπτά αργότερα δέκα και περισσότερα αυτοκίνητα πέρασαν για τον ίδιο προορισμό.
Μετά, κάποια 1η Απριλίου στις αρχές της δεκαετίας του 2010, κάποιος άλλος, πάλι, δεν με άφηνε να περάσω και ρωτούσε να μάθει ποιος είναι αυτός ο Παναγίδης που επικαλέστηκα για να περάσω.
Αρκετά τέτοια περιστατικά συνέβησαν τα τελευταία χρόνια με χαρακτηριστικότερο το 2017, όταν στον γιο του ήρωα της αγχόνης, Ανδρέα Παναγίδη, δεν επέτρεπαν την είσοδο στις φυλακές, ενώ επέτρεψαν την ίδια στιγμή στη σύζυγό μου, ως Δήμαρχο Λευκονοίκου, να περάσει χωρίς πρόβλημα.
Το αποκορύφωμα, όμως, της συμπεριφοράς τους έγινε φέτος με άρνηση του αρμόδιου για έλεγχο των εισερχομένων στον χώρο των Φυλακισμένων Μνημάτων να επιτρέψει την είσοδο στις κόρες του Ανδρέα Παναγίδη και στις έντονες και οργισμένες αντιδράσεις μου, μόνη απάντησή του ήταν ότι εκτελούσε εντολές του υπευθύνου που δεν μας αποκάλυψε ποτέ.
Την ίδια, άκαμπτη, στάση επέδειξε ακόμη και όταν ο τέως πρόεδρος των Συνδέσμων Αγωνιστών, κ. Θάσος Σοφοκλέους, διαβεβαίωνε τον κύριο αυτό ότι όντως οι κυρίες ήταν οι κόρες του Παναγίδη.
Σημειώστε ότι μερικά λεπτά αργότερα συγγενείς κάποιου άλλου ήρωα
πέρασαν στον χώρο των Φυλακισμένων Μνημάτων χωρίς να δημιουργήσει ο κύριος δεσμοφύλακας κανένα πρόβλημα και στις έντονες διαμαρτυρίες των θυγατέρων του Ανδρέα Παναγίδη ότι δεν είναι δυνατόν να απαγορεύεται η είσοδος στους μοναδικούς απογόνους κάποιου που βρίσκεται θαμμένος εκεί, και την ίδια ώρα να επιτρέπει την είσοδο σε εγγόνια του αδελφού κάποιου άλλου απαγχονισθέντα, αναλογιζόμενος ίσως το ατόπημά του,επέτρεψε την είσοδο και στις θυγατέρες του Ανδρέα Παναγίδη.
Σημειώστε ότι την ίδια μέρα, ο φύλακας στην κεντρική είσοδο των φυλακών, μόλις του είπαμε ότι ήμουν γιος του Ανδρέα Παναγίδη, αμέσως με μεγάλη ευγένεια και σεβασμό μάς επέτρεψε την είσοδο!
Ας λάβουν υπόψιν τους οι αρμόδιοι-αναρμόδιοι ότι πέραν από το τυπικό πρωτόκολλο υπάρχει και η ανθρώπινη πλευρά του θέματος.
Και να θυμούνται οι κύριοι αυτοί ότι όλοι στις ελεύθερες περιοχές έχουν την ευχέρεια, από πρωίας μέχρι νυκτός, να επισκέπτονται τους
τάφους των προγόνων τους, όποτε το θελήσουν, ενώ εμείς έχουμε δικαίωμα να επισκεφθούμε τον τάφο του πατέρα μας μόνο σε εργάσιμες μέρες από τις 9 π.μ. μέχρι τις 1μ.μ. χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν ότι πιθανόν αυτές τις ώρες να έχουμε άλλες υποχρεώσεις.
Αυτά τα γράφω όχι για να καταγγείλω κάποιους, αλλά για να ευαισθητοποιηθούν κάποιοι αρμόδιοι και να φροντίσουν ώστε στο μέλλον να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα.
Ιστορικές Μνήμες Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 