Έτσι μου τα είπε η κυρία Μαρούλλα, γυναίκα με ήθος, με σθένος, μα πάνω απ’ όλα με πίστη σε ένα σκοπό. Έφυγε χθες για να πάει να συναντήσει τον σύζυγό της, Άριστο, και τον Γληόρη Αυξεντίου, και να θυμηθούν πάλι τις μέρες που ανέπνεαν για ελευθερία, τις μέρες που θυσιάζονταν για αξιοπρέπεια στήνοντας κρησφύγετα, ατενίζοντας απελευθέρωση, γιατί το μπόι του ανθρώπου μετριέται με το μέτρο της λευτεριάς. «Όλες οι καμπάνες της Γης σήμαναν μεμιάς. Όλα τα ανθρώπινα μέτωπα ψηλά. Όλες οι καρδιές μεσίστιες.» Στο Όμοδος, στη Λύση, στο Κάρμι, στο Πυρόι, στην Τύμπου, στην Κώμα του Γιαλού, στη Γιαλούσα, στον Καραβά, στον Άγιο Αμβρόσιο, στο Βαρώσι, στον Σύσκληπο, στο Μόρφου τα χώματα κρατάνε φωνές από το παρελθόν, φωνές για το μέλλον και χωρίς ίχνος έπαρσης επιβεβαιώνουν το μεγαλείο ενός λαού «που λογαριάσανε λάθος».
Πηγή: Άνθρωποι της Κύπρου
Ιστορικές Μνήμες Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 