Category: Απριλιος

Είναι γνωστό ότι στα αποδυτήρια της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ στο ΓΣΕ, έγιναν διάφορες συναντήσεις για το σχεδιασμό της δράσης της ΕΟΚΑ.Μέλη του Συλλόγου αλλά και ποδοσφαιριστές του, έκαναν αυτές τις συναντήσεις γιατί υπήρξαν πρωταγωνιστές αλλά και στελέχη του σκληρού πυρήνα της ΕΟΚΑ. Γρηγόρης Αυξεντίου, Αντώνης Παπαδόπουλος, Παύλος Παυλάκης, Μωυσής Μάντζαλος.

Παραμονές της έναρξης του Αγώνα, 31 Μαρτίου 1955, από νωρίς το πρωί , ο Γρηγόρης Αυξεντίου συναντήθηκε με τον Kυριάκο Μάτση στο αγρόκτημα των Κουκλιών του γνωστού Βαρωσιώτη και οικονομικού αιμοδότη της Πόλης και του Συλλόγου μας, Παναγιώτη Ιωάννου. Έγινε μεταξύ τους ο εξής διάλογος.

Αυξεντίου : ” Aπόψε η ΕΟΚΑ θα κτυπήσει!”

Μάτσης : ” Έτσι μπράβο. Τώρα είμαι ήσυχος. Τώρα ξέρουμε τη συνέχεια. Τώρα αυτή η γη μας, θα μας νιώσει άξιους να την πατάμε, να τη ζούμε και να γεύομαστε τους καρπούς της.”

Συνεννοούνται για το βράδυ πως πρέπει να μεταφερθούν οι εκρηκτικές ύλες που φυλάσσονταν στο αγρόκτημα για τα πρώτα κτυπήματα.

Aπό το αγρόκτημα των Κουκλιών (κοντά στη Λύση) ο Αυξεντίου μεταβαίνει στο Βαρώσι και συναντάται με τον Αντώνη Παπαδόπουλο στο ΓΣΕ. Στις 10:00 περίπου επισκέφθηκε τον Ανδρέα Παρπούνα (μέλος της Οργάνωσης) στο μαγαζί του και του είπε να έρθει σε επαφή με την ομάδα του Λιοπετριού και στις 20:00 το βράδυ να συγκεντρωθούν όλοι στο σπίτι του Παρπούνα στο Βαρώσι.

Aπό εκείνη τη στιγμή, τη συνάντηση στις 20:00, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την αρχή ενός μεγάλου Έπους.

Αναδημοσίευση από την σελίδα Pride of Famagusta – Glory Days

Ο αγώνας εκράγηκε στις 0:30 το πρωί της 1ης Απριλίου 1955, ξημερώματα Παρασκευής. Η Κύπρος μετατράπηκε ξαφνικά σε ένα κοχλάζον ηφαίστειο που με τη φωτιά του καταύγαζε τον κόσμο και με τις υποχθόνιες δονήσεις του έσειε τα θεμέλια της γης. ‘Ήταν απίστευτο. Ο εχθρός αλαφιάστηκε. Ο λαός ένιωσε να του θερμαίνει την καρδιά η άγια φωτιά. Η νιότη πυρπολήθηκε. Τα λάβαρα των αιώνων υψώθηκαν στα κάστρα. Ολόκληρο το νησί έγινε μια απέραντη γαλανόλευκη σημαία. Κι η μπαρουτοκαπνισμένη ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε από τα πολεμικά τροπάρια του Γένους και τα εμβατήρια του ξεσηκωμού.

Το έθνος ξύπνησε, έστησε αυτί κατά το νότο, η μνήμη της Αγίας Λαύρας φύσηξε σαν πνοή ζωογόνα για να φλογίσει την Ψυχή και να Θεριέψει το εθνικό όνειρο. Εκείνη την πρώτη νύχτα χτύπησε ο Γρηγόρης Αυξεντίου με την ομάδα των Αμμοχωστιανών στη Δεκέλεια. με αποστολή να προκαλέσουν διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και συσκότιση σ’ όλο το νησί. Ο Μάρκος Δράκος με την ομάδα “Αστραπή” ανατίναξαν το Ραδιοφωνικό σταθμό. Άλλες ομάδες ανάλαβαν αποστολές σε προκαθορισμένα σημεία σε διάφορες περιοχές.

Την αφετηρία της ιστορίας της δόξας, οριοθέτησε με τη θυσία του ο πρώτος νεκρός. Ο Μόδεστος Παντελή. Ο ήρωας πέθανε από ηλεκτροπληξία ενώ επιχειρούσε να καταστρέψει τα ηλεκτροφόρα Καλώδια. Χρησιμοποίησε σχοινί που είχε υγρανθεί από τη νυχτερινή ανοιξιάτικη νοτιά. Την 1η Απριλίου 1955, η Κύπρος ξύπνησε αναστατωμένη πριν να ροδίσει η αυγή. βγήκε στους δρόμους απορώντας. Το μυστικό της το αποκάλυψε ο Αυγερινός της ελευθερίας που μεσουράνησε μετά τις πρώτες εκρήξεις.

Η πατρίδα φόρεσε τα γιορτινά της κι έκανε το σταυρό της.

“Between 0.45 and 1.15 hours this morning a number of Government buildings in Nicosia, Limassol and Larnaca were damaged by explosions. Attempt to blow up an ordnance depot at Famagusta was unsuccessful (repeat unsuccessful).

2. The C.B.S. Station at Nicosia was severely damaged and all (repeat all) transmitters were totally destroyed. Station will be off the air indefinitely.

3. Apart from C.B.S., damage to other buildings, which included the Secretariat, Police Station, Commissioner’s Office, Wolseley Barracks, Lakatamia Signal Station, etc., believed to be generally slight. Damage at Larnaca reported as extensive.

4. No (repeat no) casualties reported, but bomb was thrown at police officer’s house in Larnaca.

5. Further details will be telegraphed soon as available”.

Τέτοια ώρα (περίπου) η ΕΟΚΑ άρχισε να κάνει αισθητή την ένοπλη δράση της, 66 χρόνια πριν. Η έναρξη της τελευταίας εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης του ελληνισμού ήταν πια γεγονός…

Του Andreas Karyos

Ο Διγενής πίστευε ότι στην πλάστιγγα της διεξαγωγής ενός απελευθερωτικού κινήματος δεν παίζουν ρόλο μόνο η αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου και τα όπλα που διαθέτει, αλλά και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες, πρώτιστος των οποίων είναι η ψυχή των αγωνιστών. Γι’ αυτό έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην εμψύχωση των μελών της ΕΟΚΑ, ώστε το ηθικό τους να κρατηθεί σε υψηλό επίπεδο. Όταν μάλιστα ο εκ των στελεχών της ΕΟΚΑ Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης (ψευδώνυμο: Γούναρης) του ζήτησε με επιστολή στις 6 Απριλίου 1956 να δημιουργηθεί Υπηρεσία Πνευματικού Ανεφοδιασμού στην Οργάνωση, ο Διγενής απάντησε καταφατικά σε λίγες μέρες.

Μεταξύ άλλων ο Διγενής έλεγε στη διαταγή του της 14ης Απριλίου προς όλα τα μέλη της ΕΟΚΑ:

«Επιθυμώ να τονίσω όπως ληφθεί σοβαρώς υπ’ όψιν η πνευματική τροφοδοσία των μελών μας, ώστε να δημιουργήσωμεν εν στράτευμα πειθαρχημένον και ολοκληρωμένον, εις το οποίον όχι απλώς να αποβλέπωμεν με ερπιστοσύνην ότι θα κράτηση τον αγώνα μας εις υψηλά επίπεδα και θα τον συνέχιση αδιάκοπον μέχρι του νικηφόρου τέρματος, αλλά θα μας δίδη την εγγύησιν ότι θα αποτελέση και την καθαράν και αναπλαστικήν ζύμην, η οποία θα συνέχιση αργότερον τον αγώνα με τον ίδιον ενθουσιασμών δια τον καθαρμόν και την αναγέννησιν της αμαρτωλού κοινωνίας μας».

Η Υπηρεσία Πνευματικού Ανεφοδιασμού απέστειλε τότε αντίτυπα της Καινής Διαθήκης και άλλα βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου σ’ όλες τις ανταρτικές ομάδες. Στη συνέχεια οι αντάρτες της ΕΟΚΑ έπαιρναν κατά διαστήματα φυλλάδια πνευματικού περιεχομένου, που τους ενίσχυαν ψυχικά.
Πόση σημασία είχε ο πνευματικός ανεφοδιασμός των μελών της ΕΟΚΑ φαίνεται καθαρά από επιστολή με ημερ. 22 Απριλίου 1956 του Μάρκου Δράκου (ψευδώνυμο: Λυκούργος) προς τον «Γούναρη», υπεύθυνο της Υπηρεσίας Πνευματικού Ανεφοδιασμού. Η επιστολή άρχιζε ως εξής:

«Μόλις ελάβομεν την σχετικήν διαταγήν ημ. 14.4.56, στην οποίαν αναφέρεται ότι ιδρύθη Υπηρεσία Πνευματικού Ανεφοδιασμού, ενεπλήσθημεν όλοι χαράς, διότι η ίδρυσις τοιαύτης υπηρεσίας έρχεται να πλήρωση ένα κενόν, το οποίον από της οργανώσεως των ανταρτικών ομάδων υφίσταται».

Στον πνευματικό ανεφοδιασμό των μελών της ΕΟΚΑ συνέβαλαν οι κληρικοί, οι θεολόγοι και αρκετά συνειδητά μέλη της Εκκλησίας με πολλούς τρόπους. Οι κληρικοί με τις λειτουργίες, τις εξομολογήσεις, τα κηρύγματα και τη μελέτη της Αγίας Γραφής, που έκαναν σε πόλεις, σε χωριά, στις φυλακές και στα κρατητήρια που κατέληξαν και οι ίδιοι, πλούτιζαν τον ψυχικό κόσμο των αγωνιστών και δυνάμωναν τη θέληση τους ν’ αγωνιστούν με όλες τις δυνάμεις τους για την ελευθερία της Κύπρου. Οι λαϊκοί οργάνωναν Κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής.

Συμμελέτη της Αγίας Γραφής γινόταν και σε μερικές ανταρτικές ομάδες, όπου οι ομαδάρχες ανέλυαν μικρά κείμενα σε συγκετρώσεις των μελών της ομάδας τους. Τέτοιο έργο επιτελούσαν ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Μάρκος Δράκος, ο Στυλιανός Λένας, οι οποίοι καλλιεργούσαν στην ψυχή των ανταρτών το φόβο του θεού και την αγάπη προς την πατρίδα. Στην περίπτωση μάλιστα του Μάρκου Δράκου αναφέρομε ότι υπήρχε γραμμένο μόνιμο σύνθημα στο κρησφύγετο της oμάδας του, παρμένο από τον 22ο ψαλμό: «Εάν γάρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει».

Για την πνεματική εργασία, που γινόταν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας, είναι ενδεικτικό το πιο κάτω απόσπασμα από σημείωμα του αγωνιστή Αντώνη Παπαδόπουλου, καθηγητή της Γυμναστικής, που βρισκόταν στο διαμέρισμα με άρ. 1. Το σημείωμα απέστειλε προς τον Αρχιμανδρίτη Λευκωσιάτη, ο οποίος ήταν επίσης στις ίδιες φυλακές.

«Κάτω από το αμυδρόν φως μιας μικρής ηλεκτρικής λάμπας διαβάζομεν θρησκευτικά βιβλία ή οτιδήποτε άλλο θεωρεί κανείς κατάλληλον δια την περίστασιν και την ζωήν του. Η σκέψις μας ταξιδεύει εις τον παρελθόν, αναμετρά όλην την ζωήν μας και βλέπει πόσον αγαθός είναι ο Θεός να φέρη τα πράγματα κατά τέτοιον τρόπο που να αναγεννηθώμεν εις τας φύλακας. Το γεγονός τούτο μας γεμίζει χαράν και αισθήματα ευγνωμοσύνης προς τον Θεόν και λησμονουμεν την κακίαν του κόσμου. Από τας 8-9μμ• μελετώμεν και εμβαθύνομεν εις την Αγίαν Γραφήν και όταν σβήσουν τα φώτα δια να κοιμηθώμεν, εις την σιγήν της βραδυάς αναπέμπεται από όλους ο ύμνος των πολιτικών καταδίκων προς τον κραταιόν Δημιουργόν μας, όστις όπου και αν ευρισκώμεθα μας περιφρουρεί και διαφυλάττει».
Ο θεολόγος – καθηγητής Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης, πολιτικός κρατούμενος με αρ. 849, γράφει στο βιβλίο του «Ανατολή στο στρατόπεδο» για την ψυχική ωφέλεια των κρατουμένων από τις δραστηριότητες πνευματικών ανθρώπων της Κύπρου στα κρατητήρια:
«Ο γραπτός λόγος του Θεού μας πρόσφερε αναρίθμητα συνθήματα για τη ζωή μας. Το Αιώνιο Βιβλίο έγινε “λύχνος τοις ποσίν ημών και φως ταις τρίβοις ημών”, όπως λέγει ο ψαλμωδός. Μας τροφοδοτούσε τις ψυχές και μας στήριζε στην πίστη. Μας βοήθησε στην αντιμετώπιση της σκληρής δοκιμασίας».

Στα κρατητήρια κυκλοφορούσε μεταξύ των μελών των Κύκλων μελέτης Αγ. Γραφής χειρόγραφο ημερολόγιο, που είχε τον τίτλο «Φως». Την όλη εργασία συντόνιζε ο Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης, ο οποίος σημειώνει:

Μετροφυλλώντας το ημερολόγιο, σταματώ στη σελίδα με το σύνθημα: «ΙΣΧΥΡΟΙ». Αντιγράφω το θέμα:

«Ιδιαίτερη απήχηση είχε στις καρδιές μας το σημερινό σύνθημα: “Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντί με Χριστώ” (Φιλιπ. Α’13). Παρόλο που βρισκόταν στη φυλακή ο Απ. Παύλος, ωστόσο ήταν – όπως γράφει ο ίδιος – πάντα δυνατός. Πράγματι, μονάχα κοντά στο Χριστό γίνεται ο άνθρωπος δυνατός, ρωμαλέος. Και τα μεγαλύτερα βάρη του πόνου σηκώνονται με τη Βοήθεια Εκείνου. Με τον Παντοδύναμο γινόμαστε και μεις παντοδύναμοι…»

Κατά την έναρξη του Αγώνα, ο οπλισμός της ΕΟΚΑ ήταν πολύ περιορισμένος. Χρησιμοποιήθηκαν τα όπλα, τα οποία είχαν φτάσει στην Κύπρο από την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1954. Αργότερα έφτασαν άλλα όπλα με διάφορους τρόπους. Τη φροντίδα για την αποστολή όπλων στην Κύπρο από την Ελλάδα είχαν φίλοι και συνεργάτες του Διγενή στην Αθήνα. Μεγάλη ήταν η συμβολή του Κύπριου Ανδρέα Αζίνα. Οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές.

Μερικά όπλα έφταναν με πλοίο, που έκανε τη γραμμή Πειραιά -Λεμεσού. Στο πλοίο ταξίδευε κάθε φορά μέλος της ΕΟΚΑ, που είχε τη φροντίδα για τις βαλίτσες με τα όπλα, τα οποία προορίζονταν για την Οργάνωση. Για τη φόρτωση των Βαλιτσών στον Πειραιά και την παραλαβή τους στη Λεμεσό αναλάμβαναν υπάλληλοι και αχθοφόροι των δύο τελωνείων, οι οποίοι ήταν μυημένοι σε ειδικό σχέδιο. Οπλισμός ερχόταν και στην Πάφο μέσω ταχυδρομείου. Αργότερα έφταναν όπλα μέσα σε κυλίνδρους γκαζιού και με άλλους τρόπους.

Στις 22 Ιανουαρίου 1956, η ΕΟΚΑ ενίσχυσε τον οπλισμό της με 800 περίπου κυνηγετικά όπλα, που μέλη της είχαν αφαιρέσει από τους ιδιοκτήτες τους σ’ ολόκληρη την Κύπρο.

Ένας άλλος τρόπος, με τον οποίο η ΕΟΚΑ ενισχύθηκε με όπλα και άλλο πολεμικό υλικό, ήταν η επιτόπια κατασκευή τους. Υπήρχαν ειδικά εργαστήρια γι’ αυτό το σκοπό, που λειτουργούσαν στη Λευκωσία, στη Λεμεσό, στην Πάφο, στην Αμμόχωστο και σε μερικές κωμοπόλεις και χωριά. Τρία εργαστήρια στο Στρόβολο κατασκεύαζαν βόμβες, νάρκες και χειροβομβίδες. Στο βιομηχανικό εργαστήριο της Λευκωσίας κατασκευάζονταν απλοί πυροκροτητές, βόμβες ηλεκτρικές, εμπρηστικές και ασφυκτικές βρώμιου, νάρκες πιέσεως και ηλεκτρικές, Βροντώδης υδράργυρος και εκρηκτικά μίγματα διάφορα. Μερικοί αγωνιστές κατάφεραν και κατασκεύασαν όπλα με τα υπάρχοντα στην Κύπρο υλικά. Ο χημικός Νίκος Σέρβος (ψευδώνυμο: Φάουστ) και ο φαρμακοποιός Κώστας Οικονομίδης (ψευδώνυμο: Γεδεών), υπεύθυνοι εργαστηρίων, πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες. Η εφευρετικότητα και η αφοσίωση των μελών της ΕΟΚΑ στο σκοπό του Αγώνα εξουδετέρωναν τις υπάρχουσες ελλείψεις.

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι ο οπλισμός της Οργάνωσης εμπλουτιζόταν από επιθέσεις ομάδων της σε αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές αποθήκες.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου, χρησιμοποίησε βαρείς χαρακτηρισμούς για τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ και τους ηρωικούς αγωνιστές της και στάθηκε συνειδητά αντιμέτωπη στον απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-1959•

Δύο αποσπάσματα από ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ είναι ενδεικτικά. Η ανακοίνωση έγινε στις 2 Απριλίου 1955.

α) «Πώς πρέπει όμως ο Κυπριακός λαός να δει αυτά τα γεγονότα;

Είναι μήπως γεγονότα, που έστω και κατά διάνοιαν μπορούν να προάγουν την υπόθεση του; Είναι μήπως “πατριωτικό” έργο που κάνουν οι εμπνευστές αυτής της δράσης, όπως διατείνεται ένα ύποπτο φυλλάδιο, που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με τις πρωινές δυναμιτιστικές εκρήξεις; Είναι μήπως οι εμπνευστές αυτής της δράσης “διαλεκτοί” ήρωες, που πρέπει να τιμήσει ο λαός;

Η έναρξη και η διεξαγωγή του απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ δεν βρήκαν σύμφωνους τους Τουρκοκύπριους. Μετά τα γεγονότα της 1ης Απριλίου 1955 ο Γραμματέας του Τουρκοκυπριακού Εθνικού Κόμματος Φαζίλ Κουτσιούκ καταδίκασε τη δράση της ΕΟΚΑ. Με τηλεγραφήματα προς το Βρετανό Υπουργό Αποικιών Λέννοξ Μπόυντ και προς τον Κυβερνήτη της Κύπρου Σερ Ρόμπερτ Άρμιτεϊτζ εξέφρασε την ανησυχία του για τις δυναμιτιστικές επιθέσεις. Από τότε οι Τουρκοκύπριοι διακήρυτταν συνεχώς την αντίθεση τους προς το κίνημα της ΕΟΚΑ και συνεργάζονταν με τις κατοχικές δυνάμεις για την κατάπνιξη του.

Στις 30 Ιουνίου 1955, φυλλάδια στην τουρκική γλώσσα, τοιχοκολλημένα και μη, σε διάφορα μέρη της Λεμεσού, καλούσαν την τουρκική νεολαία να Βοηθήσει την τουρκική Οργάνωση ΚΙΤΕΜΠ, για να καταπολεμηθεί η ΕΟΚΑ και η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Η ΕΟΚΑ διαβεβαίωσε με φυλλάδιο της, που κυκλοφόρησε σε τουρκική γλώσσα τον Ιούλιο του 1955 στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, ότι ο Αγώνας που διεξάγει δεν στρέφεται εναντίον των Τουρκοκυπρίων, αλλά εναντίον του Άγγλου κυριάρχου. Έλεγε το φυλλάδιο ξεκάθαρα:

«Αι προθέσεις μας έναντι των Τούρκων κατοίκων της νήσου είναι αγναί και φιλικαί. Αποβλέπομεν προς γνησίους φίλους και συμμάχους και, όσον εξαρτάται από ημάς, δεν θα δεχθώμεν να θιγή ουδέ κατ’ ελάχιστον η αξιοπρέπεια, η ζωή, η τιμή και η περιουσία των».

Ο Κυβερνήτης της Κύπρου Άρμιτεϊτζ ανησύχησε σοβαρά για την έναρξη δυναμικού Αγώνα από την ΕΟΚΑ προς απελευθέρωση της Κύπρου.

Επίσημη ανακοίνωση του Γραφείου Δημοσίων Πληροφοριών ανέφερε:

«Εις δήλωσιν γενομένην σήμερον εν Λευκωσία ο Κυβερνήτης της Κύπρου είπεν ότι πράξεις Βίας, αι οποίαι διεπράχθηκαν υπό δυναμιτιστών κατά τας πρώτας ώρας της 1ης Απριλίου, πρέπει να εξετασθούν μετά μεγαλυτέρας ανησυχίας υπ’ εκείνων οι οποίοι είναι υπεύθυνοι, όχι μόνον δια την τήρησιν του νόμου και της τάξεως, αλλ’ επίσης και δια την περιφρούρησιν ζωτικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων εν τη νήσω.

Η Α.Ε. ο Κυβερνήτης είπεν επίσης ότι θα ληφθούν όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα δια την ανίχνευσιν και σύλληψιν των κακοποιών και ότι είναι Βέβαιος ότι ο Κυπριακός λαός, ο οποίος αποτελείται από σοβαρούς και νομοταγείς πολίτας, συμμερίζεται τον αποτροπιασμόν και την λύπην των αρχών δια τας τοιαύτας τρομοκρατικάς επιθέσεις και ούτε θα ενθαρρύνη ούτε θα συγχώρηση τοιαύτας. Η Α.Ε. ιδιαιτέρως απηύθυνεν έκκλησιν προς τον εγχώριον Τύπον, όστις εις το παρελθόν επέδειξε μετριοπάθειαν και λογικήν, όπως καταδικάση τας αχαλίνωτους αυτός πράξεις»

Ο Διγενής ακολούθησε συγκεντρωτικό σύστημα στην οργάνωση και διοίκηση της ΕΟΚΑ. Αυτό του εξασφάλιζε τον έλεγχο όλων των τμημάτων της και την πειθαρχία των μελών.

Η Κύπρος διαιρέθηκε σε τομείς. Ένας τομεάρχης ήταν επικεφαλής κάθε τομέα και είχε την ευθύνη και το συντονισμό των πράξεων και ενεργειών των μελών του δικού του τομέα. Ο τομεάρχης έπαιρνε οδηγίες από τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ.

Στην έναρξη του Αγώνα οι τομείς ήταν λιγότεροι, αργότερα όμως δημιουργήθηκαν περισσότεροι, γιατί αυτό επέβαλλαν τα πράγματα. Οι κυριότεροι ήταν: Λευκωσίας, Μόρφου, Ορεινής, Αμμοχώστου, Βαρωσίων, Καρπασίας, Λάρνακας, Λεμεσού, περιοχής Κακοπετριάς – Γαλατάς, Πάφου, Κυρήνειας, Κυθρέας. Οι τομείς Καπρασίας και Κυθρέας ήταν μεταγενέστεροι.

Στους τομείς υπεύθυνοι νεολαίας καθοδηγούσαν τις ομάδες των νέων. Η νεολαία, μαθητική και εξωσχολική, διακρίθηκε για τις τολμηρές και αποτελεσματικές δραστηριότητες της. Από τον Φεβρουάριο του 1956 συμμετείχαν στον Αγώνα και οι μαθητές των δημοτικών σχολείων στις μαθητικές διαδηλώσεις, ύστερα από σχετική διαταγή του Διγενή.

Στα μέσα του 1957, η νεολαία οργανώθηκε καλύτερα και πήρε την ονομασία Α.Ν.Ε. (Αλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ). Τον Οκτώβριο του 1957, τέθηκε υπό κεντρική Διοίκηση (ΔΑΝΕ), η οποία έπαιρνε οδηγίες από τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ. Ξεχωριστό τμήμα νεολαίας αποτελούσαν οι μαχητικές ομάδες των πόλεων, που είχαν ειδικές αποστολές (σαμποτάζ κ.λ.π.).

Για τους οικονομικούς πόρους, που η ΕΟΚΑ χρησιμοποίησε στον Αγώνα της, παίρνουμε τις πιο κάτω πληροφορίες από τον Αρχηγό Διγενή:

α) «Η Οργάνωση ηντλεί τους οικονομικούς πόρους της εκ των κάτωθι πηγών:

1. Εκ της Αρχιεπισκοπής Κύπρου.

2. Την 12.7. 1956 έλαβον επιστολήν του Έλληνος Προξένου εν Λευκωσία, ης η σχετική παράγραφος έχει ούτω: “ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ” σας στέλλει μήνυμα τιμής και θαυμασμού. Σας αποστέλλει χρηματικόν ποσόν, όπερ ευρίσκεται εις την διάθεσίν σας». (Υπό το ψευδώνυμο «Ευεργέτης» κρύβεται ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ευάγγελος Αβέρωφ).

β) «Η Οργάνωσις παρ’ ουδενός άλλου προσώπου έλαβε χρήματα, απαγόρευσα δε εις τους τομεάρχας και τα μέλη της Οργανώσεως δια κατηγορηματικών διαταγών να ενεργούν εράνους ή να δέχωνται χρήματα παρ’ οιουδήποτε, δια φυλλαδίων δε τα οποία πολλάκις εκυκλοφόρησα ειδοποιήθη το κοινόν ότι η Οργάνωσις δεν ενεργεί εράνους ούτε δέχεται χρήματα προσφερόμενα παρ’ ιδιωτών».